14 maart

Afgelopen nacht was niet prettig: veel pijn. Pas tegen de ochtend wordt helder dat Mieke gewoon wat meer pijnstiller had mogen vragen. In principe geven ze spul totdat de pijn draaglijk is en dan krijg je zo nodig om de paar uur een onderhoudsdosis. Of zo iets. Toen ze vanmorgen vroeg ging lopen, was ze ook onwel geworden. Toen ik op bezoek was, bleek dat niet zo uitzonderlijk. Een van haar kamergenoten werd door een therapeut uitgenodigd voor een wandelingetje. Net buiten de zaal werd ze niet goed. Er wordt gelijk een stoel gehaald en als ze daar eenmaal in zit, gaan ze haar vervolgens met haar bed ophalen.

Omstreeks 12 uur maakt Mieke haar wandelingetje tot volle tevredenheid van haar peut zonder in de problemen te raken. Over de operatie is iedereen helemaal te spreken. En iedereen dat is: een zaalarts, een pijnverpleegkundige, een algemeen verpleegkundige, een speciale verpleegkundige en de fysiotherapeuten.

Inmiddels is er nog een sms-je gekomen dat de slangetjes verwijderd zijn, terwijl ook het drukverband er af is. Dat maakt het been gelijk weer wat beweeglijker. En met alle goede wensen van diverse mensen + een bos fleurige bloemen ziet het er allemaal alweer een stuk beter uit.