Het gaat snel de goede kant op. Mieke kan zelfstandig lopen met haaqr krukken. Vanmiddag moet zenog oefenen met traplopen. Ze kan haar knie ver genoeg buigen. Wel moettt er nog eeeen arts komen om de wond te beoordelen. Als die ook dicht is, bestaat de kans dat ze morgen al naar huis mag. De medewerkster van de apotheek had in haar planning zondag staan. Maar ze zou in elk geval de benodigde medicijnen alvast vanmiddag bezorgen.

Goed geslapen. Nog wel pijn, maar dat was ook voorspeld. Bij het opstaan nog duizelig. De dokter was gisteren nog geweest en die was ” heel tevreden.”

Mieke belde vanmorgen dat ze “de nacht had overleefd”. Terwijl ik wilde weten of het allemaal een beetje ging, moest ze afbreken omdat er iemand bij haar kwam om “iets met haar te doen”. Verder weet ik het ook niet. Zo dadelijk gaan Nelleke en ik op bezoek.

Dinsdag 4 september.

Gisteren is Gerreke thuisgekomen, vandaag Sebas. ’t Ziet er goed uit.

Vandaag verder zo’n beetje de hele dag in Nijmegen geweest. Wij moesten ons om 10.30 u. melden, maar Mieke werd pas om 14.00 u. geopereerd. Om 17.00 u. werd ik gebeld dat ze terug op zaal was. (Daar ligt ze nu overigens alleen).
Volgens de eerst mededeling is de operatie goed verlopen. En morgen wordt de beroerdste dag wat de pijn betreft.

Toen ik er omstreeks 18 u. kwam, had een fysiotherapeute haar trouwens al enkele stappen laten lopen!

Zondagavond (26 aug.) rond 8 uur is via een keizersnede Sebas geboren.
Gerreke en haar zoon zijn in het ziekenhuis in Gorinchem. Met beide gaat  het inmiddels goed. Sebas was bij zijn geboorte 2900 gr. en hij is niet opgemeten. Volgens Daan was het in elk geval de mooiste baby die er in het ziekenhuis aanwezig was. En dat waren er toch wel een paar! Uiteraard zijn wij trotse en gelukkige grootouders.

Sebas even na de verlossing op Gerrekes buik. De grote hand is van Daan.